Τρίτη 24 Μαΐου 2022

ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ

Πριν δύο χρόνια το καλοκαίρι γνώρισα την Κατερίνα (τριάντα πέντε χρονών παντρεμένη με ένα παιδί, εγώ ήμουν τριάντα δύο χρονών), σε μια παραλία και είχαμε... 
μια επαφή σε φιλικό επίπεδο και ερωτικά υπονοούμενα αλλά μέχρι εκεί. Δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας για ευνόητους λόγους αλλά ο βασικότερος ότι ζούμε σε μια επαρχιακή πόλη. 
Ήταν γύρω στο 1.65 με κανονικά κιλά όμορφο κώλο και στήθος μικρό και στητό. Πολλές φορές όταν την έβλεπα έξω τα βράδια παρατηρούσα πως δεν φορούσε σουτιέν και οι ρώγες της ήταν έτοιμες να βγουν από τα στενά μπλουζάκια που φορούσε. 
Την γούσταρα πολύ, όχι γιατί ήταν καμιά γυναικάρα, αλλά είχε ένα στιλ πολύ προκλητικό. 
Αρχές Σεπτέμβρη και η ζωή επανέρχεται στους κανονικούς ρυθμούς μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Είχα βγει από το γραφείο στο οποίο εργάζομαι για κάποιες δουλειές και πέφτω επάνω της. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα εφαρμοστό, με τα βυζάκια της να σου φωνάζουν ‘’φάτε με’’ και ψηλοτάκουνα πέδιλα. Ύστερα από τα κλασικά: τι κάνεις, πως είσαι, της πρότεινα να πάμε για καφέ αλλά μου είπε πως ήταν πολύ ριψοκίνδυνο και δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα στον κόσμο. 
Έτσι, θεώρησα πως κακώς έκανα που της το πρότεινα και έμεινα αμήχανος να την κοιτάω, και αφού την αποχαιρέτησα έκανα να φύγω. Έκανα μερικά βήματα αλλά δεν άντεξα και γύρισα για να δω και το όμορφο κωλαράκι της και την είδα να έχει προχωρήσει και αυτή μερικά βήματα αλλά να έχει γυρίσει το κεφάλι της για να ρίξει και αυτή μια κλεφτή ματιά. Σκέφτηκα πως αν δεν κάνω τώρα κάτι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ και γύρισα και της είπα να με ακολουθήσει. 
Προχωρώντας εγώ μπροστά και εκείνη πίσω μου, μπήκα σε ένα στενάκι και στην πρώτη πολυκατοικία που βρήκα μπροστά μου, χτύπησα ένα κουδούνι και προφασιζόμενος πως είμαι ο ταχυδρόμος ζήτησα να μου ανοίξουν. Η Κατερίνα με ακολούθησε και μπήκαμε στο ασανσέρ. Πάτησα ένα κουμπί και αφού ανεβήκαμε μερικούς ορόφους, σταμάτησα το ασανσέρ ανάμεσα σε δυο πατώματα. Νόμιζα πως θα σπάσει η καρδιά μου και ο χρόνος φαινόταν πως είχε σταματήσει…
Αγκαλιαστήκαμε και τα χείλη μας ενώθηκαν σαν να το ζητούσαν αυτό όσο τίποτα στον κόσμο. Τα χέρια μας εξερευνούσαν απεγνωσμένα τα κορμιά μας και ο πούτσος μου είχε γίνει σκληρός και ήταν έτοιμος να σπάσει σε κάθε αντίσταση που πρόβαλε το παντελόνι μου. Το ένα χέρι μου κατέβασε τις τιράντες από το φόρεμα και χάιδεψε τα βυζάκια της που τόσο με έφτιαχναν, και το άλλο κατέβηκε ανάμεσα στα πόδια της χουφτώνοντας το καυλωμένο μουνάκι της. Οι ρώγες της ήταν μεγάλες και σε κάθε άγγιγμα η Κατερίνα έδειχνε να λιώνει από καύλα. Χωρίς να το σκεφτώ, γονατίζω και σηκώνω το φόρεμά της και βλέπω ένα μαύρο στρινγκάκι που με δυσκολία έκρυβε το πρησμένο μουνάκι της. Με μια κίνηση το έσκισα και άρχισα να την γλύφω σαν τρελός και νιώθω τα υγρά της στην γλώσσα μου. Μικρά βογκητά άρχισαν να βγαίνουν από το στόμα της και μου είπε να σταματήσω γιατί θα τελειώσει. 
Της είπα πως το θέλω σαν τρελός αλλά η απάντησή της ήταν πως ήθελε να τελειώσουμε μαζί και αμέσως με σήκωσε. και αφού ξεκούμπωσε το παντελόνι μου, πήρε τον πούτσο μου στο στόμα της και άρχισε να μου κάνει μια υπέροχη πίπα. Φυσικά δεν χρειάζεται να σας πω πως ήμουν πολύ καυλωμένος και της είπα να σταματήσει αν θέλει να χύσουμε μαζί. Την σήκωσα και την γύρισα με την πλάτη της προ τα εμένα, έχοντας τον υπέροχο κώλο της μπροστά μου να με καυλώνει ακόμα περισσότερο. Με μια κίνηση μπήκα μέσα στο καυτό μουνί της και η καύλα μας έφτασε στα ύψη. Ήταν στενό παρά το γεγονός ότι τα υγρά της έτρεχαν στα μπουτάκια της, και δεν χρειάστηκε και πολύ για να τελειώσει πάνω στο καυλί μου. Αμέσως βγήκα από μέσα της και άρχισα να τον παίζω σαν τρελός, με αποτέλεσμα να χύνω στο πάτωμα του ασανσέρ. Έσκυψε, μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στον πούτσο μου, ντυθήκαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν, και με το μοναδικό χαρτομάντιλο που βρήκαμε προσπαθήσαμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Έβαλα το ασανσέρ και πάλι σε κίνηση και κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου περίμενε ένας νεαρός για να ανέβει. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως μας κοίταξε γιατί μάλλον κατάλαβε τι έγινε μέσα στο ασανσέρ, αφού τα χύσια μου ήταν ακόμα εμφανή στο πάτωμα.
Το στρινγκάκι το έχω ακόμα σκισμένο για να θυμάμαι αυτή την στιγμή. 
Συγνώμη αν σας κούρασα με την ιστορία και τις κακές περιγραφές αλλά δεν ήμουν ποτέ καλός στις… εκθέσεις. 
Συγνώμη και από το νεαρό αλλά και τους ένοικους και την καθαρίστρια της πολυκατοικίας. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου