ΒΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΗΨΙΟΥ

27/05/2005

Ήταν Κυριακή, γύρω στις 12 πμ πέρσι τον Αύγουστο. Πάρκαρα το αμάξι μου στην πυλωτή και ανέβηκα να κτυπήσω στο Θανάση. Είχαμε ραντεβού να βάψουμε το διμερισματάκι του.

Ο Θανάσης είναι ο μεγάλος μου ανιψιός, γιός της μεγάλης μου αδερφής που ζει μόνιμα στην Αθήνα. Φέτος μετά από 4 χρόνια σπουδών σε πανεπιστήμιο της Ουγγαρίας κατόρθωσε να πάρει την πολυπόθητη μεταγραφή στην ιατρική σχολή στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Που θα έμενε ο Θανάσης, τι θα έτρωγε ο Θανάσης, ποιός θα χαρτζιλίκωνε το Θανάση;.. . . . μα φυσικά εγώ !

Η Μάνα μου όπως πάντα έκανε το θαύμα της.   

-"Βρε συ Μίνα που να του νοικιάζετε τώρα σπίτι και να ξοδεύεστε" είπε στην αδερφή μου

-"Ο Γιάννης μας δεν είχε αγοράσει εκείνο το δώμα στην πολυκατοικία του από τον οικοπεδούχο,  να το κάνει τάχα μου τάχα μου ατελιέ". .    Ο Γιάννης φυσικά είμαι εγώ στου οποίου της πλάτες ξελασπώνει η μάνα μου τους πάντες!

-"Ε. .    μιά χαρά γκαρσονιερίτσα είναι για το παιδί.    Και νοίκι δεν θα πληρώνει και κοντά στον θείο του θα είναι να τον προσέχει και θα τρώει και στου Γιάννη..  .   τέλεια είναι.  Ο Γιάννης μας άλλωστε δεν τη χρησιμοποιεί" Που την χρησιμοποιούσα δηλαδή καθότι εκεί μέσα είχα αποθηκεύσει όλα μου τα βιβλία τα περιοδικά και τα βινίλια μετά το θανατηφόρο κτύπημα που έλαβαν συνέπεια της έλευσης των CD. 

Τέλος πάντων για να λέω την αλήθεια,  παρόλο που ξόδεψα ένα κάρο λεφτά στο «δώμα» για να το κάνω ατελιέ -τρομάρα μου -και πέρασα υδραυλικά,  έφτιαξα μπανάκι κτλ σαν ατελιέ δεν το χρησιμοποίησα ποτέ.  Μάλλον σαν αποθήκη το είχα. 

Η πρωτοβουλία της μάνας μου φυσικά όχι μόνο δεν με πείραξε αλλά με ευχαρίστησε κιόλας μιάς και ο Θανάσης είναι ο αγαπημένος μου ανιψιός,  καλό παιδί,  ξηγημένο παιδί και κάνουμε και μια χαρά παρέα. 

Να μην μακρυγορώ,  καθάρισα τη γκαρσονιερούλα, την επίπλωσα στοιχειωδώς με ένα παλιό κρεβάτι,  βιβλιοθηκούλα και τηλεόραση,  είχε και γραμμή για τηλέφωνο..  .    του έφτιαξα στο άψε σβύσε μια φωλίτσα «μέγκλα»

Επέστρεψε και ο Θανάση από τις διακοπές του στα νησιά,  μπας και διαβάσει και κερδίσει καμιά χρονιά από αυτές που έχασε,  τον βόλεψε, εγκαταστάθηκεε, όλα ήταν μια χαρά. 

Εκείνη την Κυριακή μιας και αυτή η παλιοδουλειά μου με είχε κολλήσει Αυγουστιάτικα στην πόλη είχαμε δώσει ραντεβού να βάψουμε το διαμέρισμα. 

Άφησα λοιπόν στο πορτμπαγκάζ τα 20κιλα με τις μπογιές και τα αστάρια -σιγά μην του τα ανέβαζα και πάνω- πήρα τις μονωτικές χαρτοταινίες και ανέβηκα να του κτυπήσω. 

Μετά το 15ο παρατεταμένο κουδούνισμα εδέησε ο Θανάσης να αφήσει τα μαλακά του κλινοσκεπάσματα και να έρθει να μου ανοίξει. 

-"Τι έγινε ρε θείο και χαλάς τον κόσμο ξημερώματα; " μου λέει με μισάνοιχτο το μάτι και μες στην τσίμπλα

-"Ρε σύ Θανάση,  πρώτον είναι ντάλα μεσημέρι και δεύτερον δεν είχαμε κανονίσει σήμερα να βάψουμε το σπίτι; "

-"Όχι ρε συ το ξέχασα τελείως!" Μου απαντάει  "και ξενυχτήσαμε και χθές.  .   άσε!"

Ο Θανάσης είναι πολύ καλό παιδί αλλά έχει τους δικούς του ρυθμούς, για να ανοίξει το ματάκι του θέλει το φραπεδάκι του,  το τσιγαράκι του,  τη μουσικούλα του. 

Άραζε αυτός,  μάσκαρα εγώ τα σοβατεπιά και τα κουφώματα σαν το σκλάβο. 

-"Κοίτα παλικάρι μου,  εγώ γέρος άνθρωπος,  δεν θα σου ανεβάσω και τα 20λιτρα με τα χρώματα πάνω να κοψομεσιαστώ" του λέω

"Ρίξε λίγο νερό στο μουτράκι σου,  πάρε και τα κλειδιά απ το αμάξι και σύρε να τα φέρεις σιγά σιγά.    Α! και μην ξεχάσεις τα πλαστικά και τις εφημερίδες τα έχω δίπλα στα γραμματοκιβώτια"» του λέω. 

-"Be Cool θείε" μου απαντάει; "σε λίγο έρχεται ο Μάκης κι η δικιά μου,  ευκαιρία είναι να μας βοηθήσουν τσάκα τσάκα θα τελειώσουμε". 

Βλέπε όπου Μάκης ο κολλητός του από τα παιδικά χρόνια και συμφοιτητές στην Ουγγαρία..  .    όντως.  .  .   εξαιρετικό παιδί. 

Όπου «δικιά» του κάποια Μαρία εκ Κύπρου συμφοιτήτρια και αυτή στην Ουγγαρία για την οποία λεπτομέρειες θα μάθαινα σύντομα. 

-"Όπα" λέω "Μας έρχεται και το "πρόσωπο" σήμερα.  Άντε; Ευκαιρία είναι να το σουλουπώσουμε εδώ μέσα γιατί θα αρχίσουν προβλέπω τα πηδήματα και με τέτοιο αχούρι που είναι βλέπω το Μαράκι να ξενερώνει και να επιστρέφει Κύπρο άρον-άρον"

-"Άσε",  μου λέει,  "μη μου λές τέτοια γιατί με το μωράκι μου είμαι άγρια καψουρεμένος.  Και μόνο που σκέφτομαι ότι θα ξαναφύγει Ουγγαρία τρελαίνομαι!"

-"Τι λες βρε Θανασάκη.   .    τόσο καλό είναι το μωρό ; Εγώ σε είχα για κομάντο : να κτυπάς και να φεύγεις! Τι έγινε παλικάρι μου τη δαγκώσαμε τη λαμαρίνα; " του λέω. 

-"Αστα θείε,  άστα..  .  .    το Μαράκι είναι τέλειο.   .    τέτοιο κορμάκι,  τέτοιο μουτράκι..  .    και έξυπνη..  .   φωτιά..  .  .    χιούμορ να δείς! "

Πάνω στην ώρα κτυπάει και το κουδούνι.  Ο Μάκης και το Μαράκι.  Καλά τον Μάκη τον γνώριζα καλά,  το Μαράκι όμως..  .   Αχχχ κουκλί.  Ένα κορίτσι σκέτη τρέλα,  κορμί απίστευτο,   μελανουράκι,  με ένα υπέροχο βαθύ μαύρισμα από τις διακοπές της,  κατσαρό μαύρο μαλλί και ένα πρόσωπο να «κόβεις φλέβες».  Σωστό το γούστο του ανιψιού; πού θα έμοιαζε ;..  .    στο θείο του θα έμοιαζε το παλικάρι μου!

Το Μαράκι εν τω μεταξύ supersexy.    Φορούσε ένα κολλητό φανελάκι που άφηνε την γραμμωμένη της κοιλίτσα να φαίνεται,  χωρίς να φοράει σουτιέν με τις ρογίτσες της να τρυπάνε το λεπτό ύφασμα και να κοιτάζουν τον ουρανό όλο αυθάδεια.   Αχ..  .   τα νιάτα! Ένα σούπερμίνι τζιν φουστάκι έσκαγε ακριβώς εκεί που χώριζε το κωλάκι της από τους μηρούς,  αφήνοντας σε άπλέτη θέα τα ατελείωτα μαυρισμένα της μπουτάκια.  Και προσεγμένο,  φορούσε τέλεια ψιλοτάκουνα τσοκαράκια,  αυτά.  .  .   ξέρετε τα πολύ σέξυ με καλοβαμμένα κατακόκκινα νύχια.  Και το μάτι..  .   αχ τι μάτι ήταν αυτό θεέ μου.  Είχε τα πιο μαύρα και αστραφτερά μάτια που είχα δει ποτέ,  πλαισιωμένα από τις μακρύτερες και πιο γυριστές βλεφαρίδες που ήταν μονίμως γελαστά.  Όντως.  .  .   κολασμένο μωρό! Μωρό φτιαγμένο για να κλείνει σπίτια,   να χαλάει οικογένειες και να σε στέλνει αδιάβαστο με την εξπρές των 12 και 30 στον Βεελζεβούλη να καίγεσαι αιώνια στα καζάνια της κόλασης για πάρτη της. 

Συστηθήκαμε,  γελάσαμε και καθίσαμε στο τραπέζι του Θανάση να πούμε τα νέα μας.  Στην αρχή μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων,  μετά για την Πάρο όπου είχαν πάει διακοπές τα παιδιά,  τις σπουδές τους,  τις μεταγραφές τους.  Μια χαρά παρέα ήμασταν.  Το Jonny Walker του Θανάση κατέβαινε επικίνδυνα καθώς αρχίσαμε τα ανέκδοτα και τα κόκκινα μάγουλά μας και το δυνατό μας γέλιο μαρτύραγε πως τα είχαμε κιόλας ψιλοτσούξει. 

-"Θείε.  .  .    Jonny τέλος!" αναφώνησε ξαφνικά ο Θανάσης.  "Έχεις κάτω τίποτα; "
-"Πάρε τα κλειδιά και φέρε από τη βιβλιοθήκη ένα Lafroag που έχω,  να σας μάθω πιτσιρίκια τι εστί μάλτ ουίσκι,  που μου ξέρετε μόνο τα Jonny και τα Redbull"

Ε..  .   να μην το παίξω κι εγώ λιγάκι πιγμαλίων στα ματάκια της υπέροχης Μαρίας;Κατεβαίνει λοιπόν ο Θανάσης στο διαμέρισμά μου και σηκώνομαι κι εγώ να πάω στην τουαλέτα καθότι γέρος άνθρωπος μετά από 2-3 ποτηράκια έπρεπε να ανακουφιστώ.  Όπα !!!. .    Καθώς σικώνομαι να και παίρνω με την άκρη του ματιού μου το χεράκι του Μάκη στο μπουτάκι της Μαρίας και.   .    μάλιστα πολύ ψηλά..  .   πάρα πολύ ψηλά! Μπά σκέφτομαι ιδέα μου θα είναι ο Μάκης..  .   μπά αποκλείεται.  Αλλά πάλι.  .  .   τι έκανε το χέρι του κάτω από το φουστάκι της Μαρίας ; ; ;Της έδειχνε πως εξετάζουν τη σκωληκοειδή απόφυση; Μπαίνω στην τουαλέτα και αφήνω επίτηδες μόλις μισάνοιχτη την πόρτα. 

Πρίν τραβήξω καζανάκι κάνω μια έτσι στη χαραμάδα και τι να δώ! Ο Μάκης είχε χουφτώσει κανονικότατα το βυζάκι της Μαρίας και φιλιόντουσαν στο στόμα γλωσσόφιλο και με πάθος!Καζανάκι και έξω.  Τα παιδιά cool σαν να μην έτρεξε τίποτα,  εγώ να κάνω το κορόιδο και από μέσα μου να βράζω και στην ώρα τσούπ! Να και ο Θανάσης! Βάζουμε τα ουισκάκια,  ξαναγελάμε,  ξανατσουγκρίζουμε κι εγώ από μέσα μου να βράζω. 

-"Ρε Θανάση",  λέω,  "τόση ώρα βάφαμε και στοκάραμε,  είμαστε μούσκεμα στον ιδρώτα,  δεν κάνουμε στα γρήγορα ένα ντουζάκι να είμαστε πιο άνετα να μην μυρίζουμε και στα παιδιά"

-"Δίκιο έχεις θείε,  κολλάω από τη ζέστη! Άντε μπές εσύ και να κάνω κι εγώ μετά"

-"Μπά",  απαντώ,  "πάμε μαζί.   .    τάκα τάκα να ρίξουμε λίγο νεράκι πάνω μας και βγαίνουμε,  μην κρυώσουμε και την παρέα" λέω και τον τραβάω μαζί μου στο μπάνιο". 

-"Τρελάθηκες ρε θείο μου",  λέει,  "πού να χωρέσουμε μαζί σε μια τοσοδά ντουζιέρα ;..  .   και είσαι και χοντρός! "

-"Σκάσε και άκουγε",  του ψιθυρίζω,  "κάνε πέτρα την καρδιά σου και πρόσεξε! Ο Μάκης,  ο καλύτερος σου φίλος,  σου πηδάει το μελανουράκι σου κανονικά και με το νόμο" και τον περιμένω ή να αρχίσει να φωνάζει ή να μου μείνει στα χέρια. 

Ο Θανάσης χασκογελέει αμήχανα και μου απαντά. 

-"Εεε καλά τώρα.  .  .   εντάξει"

-"Α! Όχι καλά..  .   όχι καλά.  .  .   εγγυημένα πράγματα.  Τους είδα με τα μάτια μου να φιλιούνται και να χαμουρεύονται πίσω από την πλάτη σου"

Γελάει,  άνετος(!),  cool(!) και σαν να μην τρέχει τίποτε βγαίνει έξω.  Από δίπλα κι εγώ στο τραπέζι,  γεμίζω ένα ποτήρι ουίσκι και το κατεβάζω μονοκοπανιάς να συνέλθω.  Τα παιδιά τίποτα..  .   στην κοσμάρα τους,  όλο γέλιο και χαρά.  Εγώ..  .    «ξενέρωμα»..  .   να με πνίγει το «δίκιο της οικογένειας»! Διαισθανόμενος την παγωμάρα μου,  γυρνάει μια ο Θανάσης,  κοιτάει τους άλλους με νόημα και μου λέει. 

-"Θείε,  κοίταξε,  εσύ είσαι μοντέρνος άνθρωπος παρότι πουρό (σιγά το πουρό.   .    ούτε 40 δεν είμαι) με τα extreme σου όπως μου έχεις διηγηθεί,  τις σπουδές σου στο Amsterdam κτλ..  .   θα μας καταλάβεις και δεν θα κομπλάρεις.  Με τη Μαρία τα έχουμε και οι δυό και εγώ και ο Μάκης"

Κόκαλο εγώ !

-"Δηλαδή; " ψελλίζω..  .  

-"Δηλαδή,  το Μαράκι το γουστάραμε και οι δυό μας τρελά και αρέσαμε στη Μαρία και οι δύο.  Από το να χαλάσουμε με το Μάκη μια  ιλία χρόνων και να μας μείνουν και απωθημένα..  .    αποφασίσαμε να τα φτιάξουμε και οι τρείς μαζί! "

-"Για σιγά βρε παιδιά,  για σιγά !" λέω "Τι σημαίνει τα φτιάξατε και οι τρεις; Ποιός κοιμάται με ποιόν και πότε; "

-"Όταν είμαστε και οι τρεις μαζί κοιμόμαστε μαζί,  εννοώ πηδιόμαστε μαζί.  .  .,    τρίο.  .  .   you know; Τριολέ ;..  .   τρίγωνο ;..  .  .    Ιψεν; Και για να μην έχεις παρεξηγήσεις εμείς οι δύο κάνουμε έρωτα στη Μαρία και.   .    η Μαρία κάνει έρωτα και στους δυό μας" Άφωνος..  .  .  .  .  .  .  .  .  .    .  .  .  .  .  .  .  .  .  .   

-"Όπα Μαράκι..  .    "λέω "πολύ προχωρημένο σε βρίσκω!"

-"Αχ κύριε Γιάννη",  μου λέει "με παρεξηγείτε; τα παιδιά τα αγαπώ πολύ.   .    ΚΑΙ τους δύο.  Αποφασίσαμε ότι το σέξ θα είναι για εμάς απόλαυση !Θα το χαρούμε στα νιάτα μας όσο μπορούμε,  χωρίς ζήλιες,  χωρίς αποκλειστικότητες"

-"Σε χαλάει να απολαμβάνουν σε ένα ταβερνάκι το φαγητό τρία άτομα μαζί; " μου λέει ο Θανάσης "Πρέπει να ζηλεύει ο ένας την απόλαυση του άλλου; Σε χαλάει να απολαμβάνουν μια καλή ταινία τρία άτομα μαζί; Η απόλαυσή του ενός δεν συνεπάγεται και την απόλαυση των άλλων; "

Μάλιστα,  λογική από τους πιτσιρικάδες τετράγωνη..  .   ή μάλλον «τρίγωνη»

-"Για..  .   χτύπα ακόμα ένα ουισκάκι να το εμπεδώσω..  .  .    διπλό!. .   .    μην πώ «τριπλό» !!! και είναι και κακή λέξη. .    ! "

-"Όταν ο ένας μας αρχίζει και κάνει έρωτα με τη Μαρία,  ο άλλος και με το που το βλέπει φτιάνεται τρελά και μπαίνει στο παιχνίδι" λέει ο Μάκης. 

-"Άσε που το Μαράκι είναι αχόρταγο" συμπληρώνει ο Θανάσης "Άλλοι δυό να ήμασταν δεν θα της έφτανε! "

-"Με κάνετε και κοκκινίζω! " λέει η Μαρία, ..  .    "είναι κακό που μου αρέσει τόσο;!"

Να και δώστου τα ουισκάκια..  .   να και δώστου τα ουισκάκια..  .  .    Αχ!

-"Στην παρέα τη φωναζουμε.  .  .   Μαράκι το σαρκοφάγο.  ! " λέει ο Θανάσης "Έχει αδυναμία στο..  .   κρέας! "

Και δώστου γέλιο.   .    και να τα ουισκάκια να κατεβαίνουν..  .  .   

-"Ζέστη παιδιά..  .   κάνει ζέστη !!! " λέω

-"Γιατί να μην μου αρέσει;..  .   δύο είναι καλύτερες από μία, ..  .   και όταν σταματάει η μια..  .   συνεχίζει η άλλη " γελάει το Μαράκι. 

Αχ..  .   θρασύτατο το Μαράκι!

-"Υπάρχει πιο καυλωτικό πράγμα όταν γλύφεις την μια της ρογίτσα να βλέπεις τον κολλητό σου να της γλύφει την άλλη; " λέει ο Θανάσης.  .  .    και για του λόγου το αληθές χουφτώνει κάτω από το μπλουζάκι της το βυζάκι της Μαρίας.  Ο Μάκης μέσα στο παιχνίδι! Της σηκώνει το φανελάκι και σκύβει και αρχίζει να της φιλά την άλλη ρογίτσα". 

Α..  .   η ατμόσφαιρα εδώ έχει ανάψει πολύ!!! Για δες τα μικρά..  .   όπα! Το Μαράκι σε μια φευγαλαία στιγμή ντροπής και καταισχύνης κρύβει στιγμιαία το κατακόκκινο προσωπάκι της μέσα στις χούφτες της,  με κοιτάζει ντροπαλά και πονηρά και καθώς το ένστικτο της μικρής τσουλίτσας ξυπνά μέσα της.  .  .   βγάζει με μια κίνηση το φανελλάκι της. 

Δυό υπέροχα στηθάκια αποκαλύπτονται μπροστά μου.  Μέτρια σε μέγεθος,  σφιχτά και σφριγηλά,  με την σπαργή και την τρυφερότητα των 19 της χρόνων,  αψηφούν τη βαρύτητα και με χλευάζουν όλο αυθάδεια! Η ρογίτσες της σκούρες,  σκληρές και ολόρθες μαρτυρούν ότι ο πόθος της συναγωνίζεται τον πόθο των δυο παλικαριών δίπλα της και.  .  .   ντρέπομαι να το πώ και το δικό μου περίεργο σφίξιμο στο στομάχι. 

Όχι!!!! όΧΙ !..  .   ότι θα επακολουθήσει δεν πρέπει να το χάσω!

Καθώς οι δύο φίλοι παρασέρνουν τη Μαρία στο κρεβάτι.  .  .   ανοίγω την πόρτα και γλυστρώ ταχύτατα κάτω στο διαμέρισμά μου..  .  .    πρέπει να πάρω την ψηφιακή,  πρέπει οπωσδήποτε να πάρω την ψηφιακή !!!

Κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες μέχρι το διαμέρισμά μου.  Άρπαξα την μηχανή και κατευθύνθηκα προς την έξοδο.  Η καρδιά μου κτυπούσε σαν τρελή από την προσμονή.  Αγχώδεις σκέψεις περνούσαν σαν αστραπή από το μυαλό μου.  Να πάρω ασανσέρ; Κι αν γίνει διακοπή και κλειστώ μέσα και χάσω όσα γίνονται πάνω; Να πάω με τις σκάλες; Κι αν πάθω κανα έμφραγμα έτσι που βροντάει η καρδούλα μου; Λές να κλείσανε την πόρτα και να με άφησαν έξω από το χορό τα παλιόπαιδα; Δεν είναι να σου κτυπάει κάθε μέρα την πόρτα η τύχη να σου προσφέρει το τζακπότ κι εσύ να λές «μισό λεπτό να φέρω το πορτοφόλι μου!» Στα σίγουρα..  .  .    σκάλες και πάλι σκάλες ΚΙ ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΆΒΟΛΑ χαλάλι!

Ουφ..  .   η εξώπορτα ήταν ανοιχτή.  Γλιστρώ μέσα ακροπατώντας σαν τη γάτα και ξανακάθομαι στην καρέκλα μου.  Δεν νομίζω να αντιλήφθηκαν τη στιγμιαία απουσία μου. 

Ο Θανάσης και ο Μάκης έχουν παρασύρει τη Μαρία στο κρεβάτι και είναι και οι τρεις τους γυμνοί.  Ένα υπέροχο θέαμα.  Δύο μαυρισμένοι από τον ήλιο νεαροί επιβήτορες και η Μαρία,  μια αιθέρια νεράιδα του παραμυθιού,  ανάμεσα τους να παίζει με τους πόθους τους. 

Μόνο που στα παραμύθια η νεράιδα συνήθως είναι παρθένα.  Το Μαράκι δεν είναι! Γονατιστή μπροστά τους μαλάζει τις ψωλές τους δυναμικά και σταθερά σε έναν τέλειο συγχρονισμό.  Η βαριά αναπνοή των αγοριών δείχνει πόσο το απολαμβάνουν. 

Το Μαράκι είναι ακούραστο,  με την εμπειρία ώριμης γυναίκας και την αυτοπεποίθηση που της που της δίνει ο ρόλος της ως αντικείμενο του πόθου τριών ανδρών συνεχίζεί να παίζει με τα πέη τους σε έναν άψογο ρυθμό,  σε μια τέλεια αρμονία.  Χαλαρώνω πίσω να απολαύσω το..  .    «Κοντσέρτο για δύο φλάουτα σε φά(κ) ύφεση..  .  .    »

Το Μαράκι σκύβει.  .  .  .    τα κερασένια της χειλάκια ανοίγουν και τυλίγονται γύρω από το κατακόκκινο και ερεθισμένο πέος του Θανάση.  Χωρίς να χάσει καθόλου το ρυθμό της,  συνεχίζει να ανεβοκατεβάζει το χέρι της στο πέος του Μάκη.  Και η μικρή αρχίζει το παιχνίδι της.  Καθώς τσιμπουκώνει το Θανάση,  σηκώνει τα μάτια και κοιτά όλο πόθο κι έρωτα τον Μάκη.  Αλλάζει πέος,  παίρνει στο στόμα της τον Μάκη και καθώς καρφώνει το μακρύ του πουλί βαθιά μέσα στο λαρύγγι της σηκώνει τα ματάκια της και κοιτάζει γεμάτη αθωότητα στα μάτια το Θανάση.  Τσιμπουκώνει τον ένα και κοιτά κατάματα τον άλλον,  ματιές γεμάτες νόημα,  γεμάτες πάθος και λάγνο ερωτισμό. 

Μικρό πρόστυχο τσουλάκι! Σαν τη μέλισσα που πετάει από λουλούδι σε λουλούδι,  έτσι και η γλωσσίτσα της Μαρίας πεταρίζει από τον έναν «ανθό» στον άλλο.  Κρατάει άψογες ισορροπίες..  .    γλύφει τον ένα και συγχρόνως την παίζει στον άλλον και τον κοιτά με βλέμμα σαν να του λέει..  .  

-"Εσένα τσιμπουκώνω αγόρι μου τώρα..  .  .    μόνο εσένα.  .  .   σου αρέσει; "

Ο Μάκης δεν αντέχει άλλο,  με δύο τρία βίαια τινάγματα στα λαγόνια του,  εκτοξεύει το χύσι του βαθιά μέσα στο στόμα της.    Το Μαράκι,  δέχεται σαν τη διψασμένη γή το νέκταρ του πόθου του και τον ρουφά όλο.  Το παλικάρι γέρνει με κλειστά μάτια στο πλάι.  Η Μαρία γυρνά στο Θανάση που τον έχει πιά κατ' αποκλειστικότητα. 

Μόνο μια μικρή μαργαριταρένια σταγόνα στην άκρη των χειλιών της που αργοκυλάει τεμπέλικα προς το λαιμό της μαρτυράει πως μόλις είχε καταπιεί το σπέρμα του καλύτερου του φίλου.  Το καυλί του Θανάση είναι πιά το μόνο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται η Μαρία.  Με τα μικρά της κατάλευκα δοντάκια δίνει μικρές παιχνιδιάρικες δαγκωματιές στο πουτσοκέφαλό του.  Βγάζει έξω τη γλώσσα της και την τινάζει χαριτωμένα στα αρχίδια του,  τον γλύφει σε όλο το μήκος πάνω κάτω και πιάνοντάς τον με το χέρι της τρίβει βίαια τον πούτσο του στο μουτράκι της.  Και πάλι τον καταπίνει ολόκληρο,  όσο πιο βαθιά μπορεί και τον βγάζει πάλι έξω,  τον ξαναρπάξει και δίνει μικρά σκαμπίλια με τον πούτσο του στα μάγουλά της. 

Βρε τι κορίτσια βγάζει η Κύπρος ! Βρέ τι αστέρια βγάζει η Μεγαλόνησος ! Ο δικός μου κρατάει.  Μπράβο αγόρι μου ! Κράτα ψηλά την τιμή της οικογένειας! Ε..  .   γονίδια είναι αυτά,  δεν μπορεί,  κάτι θα πήρε κι από μένα το παλικάρι μου!!!POWER! Κι ο Μάκης όμως αρχίζει και ξανασηκώνεται.  Αχ..  .  .    τα νιάτα.  Σε αυτή την ηλικία δεν έχουν ανάγκη το..  .    «ακαδημαϊκό εικοσάλεπτο»..  .  .  .  .   κοκοράκια!

Όπως είναι σκυμμένο στα γόνατα το Μαράκι,  ο Μάκης γλιστρά πίσω της και της ανασηκώνει τη λεκάνη.  Της χουφτώνει τα κωλομέρια -δυό ολοστρόγγυλα αυγουστιάτικα φεγγάρια- και της τα ανοίγει.  Το κορίτσι μας ανταποκρίνεται,   χαμηλώνει σπάζοντας τη μεσούλα της και τουρλώνει το κωλλάκι της προς τα πάνω φέρνοντας τις τρυπούλες της οριζόντια. 

Πλησιάζω δίπλα τους.  Ω! γλυκό μπουμπούκι της άνοιξης,  ω! τρυφερό βλαστάρι του πόθου μου.  Ορθάνοιχτη μπροστά μου,  σαν ροδαλός ανθός ροδακινιάς κοιτάει προς τα πάνω η μικρή σφιχτή της κωλοτρυπιδούλα.  Όλη η φρεσκάδα και όλη η σπαργή του νεανικού της κορμιού αντικατοπτρίζεται σε αυτό το μικρό λουλούδι που σκάει αυθάδικα τα πέταλα του μπροστά μου. 

Ο Μάκης πέφτει με τα μούτρα ανάμεσα στα κωλομεράκια της.  Σαν τρελή η γλώσσα του εξερευνά τα κατάβαθα της ύπαρξής της.  Με κυκλικές αργές κινήσεις ανοίγει όλο και πιο βαθιά τη σφιχτή της τρυπούλα και κυριολεκτικά την γαμάει με τη γλώσσα του.  Πιάνω με τα χέρια μου τα δυό της ολόγιομα φεγγάρια του κώλου της και τα ανοίγω για να τον διευκολύνω. 

Είχα χρόνια να νοιώσω αυτή την αίσθηση στα χέρια μου.  Πάντα υποστήριζα ότι λατρεύω το ώριμο γυναικείο σώμα με την μεστή υφή,  τις αδρές καμπύλες και αυτήν την ερωτική κίνηση του βαριού στήθους.  Ίσως είχα ξεχάσει τη στιλπνάδα,  το σφρίγος και τη βελούδινη αίσθηση ενός τόσο νεανικού κορμιού. 

Η Μαρία γουργουρίζει σαν γάτα,  γυρνά και με φωνή ναζιάρικη,  κάτι ανάμεσα σε παρακαλετό και προσταγή ζητάει:

-"Γλύψε μου το μουνάκι μου"

Η πριγκίπισσα πρόσταξε! Κυρία μου..  .   Όλος ο κόσμος στα πόδα σας!

Γυρίζει με ανοιχτά τα πόδια και ο Μάκης αλλάζει στόχο.  Η γλώσσα του παίζει το αέναο παιχνίδι της με το μικρό κουμπί της ηδονής της,  που ροδαλό και υγρό εμφανίζεται ανάμεσα στις τριχούλες της.  Η Μαρία τσιμπάει και παίζει σαν μανιακή με τις ρογίτσες της,  σφίγγει το στηθάκι της και περιμένει να της έρθει και ο Θανάσης.  Ο ανιψιός μου κάθεται βαρύς πάνω στο πρόσωπό της.  Με μια κίνηση χουφτώνει τα αρχίδια του και τα χώνει στο ορθάνοιχτο στόμα της μικρής που τα καταπίνει.  Ο Μάκης συνεχίζει να την γλύφει,  η Μαρία είναι μπουκωμένη με τα αρχίδια του Θανάση και αυτός κοιτώντας προς το θέαμα που του προσφέρει ο Μάκης ανάμεσα στα μπούτια της κοπέλας του αυνανίζεται άγρια.  Και να..  .    αρχικά ένα ανεπαίσθητο ρίγος διατρέχει το κορμάκι της,  η λεκάνη της κινείται όλο και πιο γρήγορα πάνω κάτω στο ρυθμό της γλώσσας του Μάκη και πιέζεται πάνω στο στόμα του..  .  .    τεντώνεται και σαν να την διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα καμπυλώνει το κορμάκι της σε μια τέλεια αψίδα και αρχίζει να τραντάζεται βίαια.  Οι οργασμοί οργώνουν άγρια το άγουρο κορμί της και το γατίσιο γουργούρισμά της μεταλλάσσεται γρήγορα σε βογκητά ηδονής.  Συσπάται,  σφαδάζει,  σπαρταράει σα το μικρό μελανούρι που μόλις έβγαλε ο ψαράς με το δίχτυ του. 

-"Πούτσο θέλω,  γαμήστε με.  .  .   ! " παρακαλάει,  κλαίγοντας σχεδόν. 

Ο Μάκης σηκώνει το κεφάλι του και γονατίζει.  Η μικρή δεν χάνει καιρό..  .   τυλίγει σαν αίλουρος τα πόδια της σφιχτά γύρω από τη μέση του και με το χέρι της τον οδηγεί βαθιά μέσα της.  Τον πιάνει από τα λαγόνια και τον πιέζει βαθιά μέσα στον κόλπο της.  Όλο το πάθος και η ζωντάνια της νιότης τους καθρεφτίζονται σε αυτόν τον φρενήρη χορό της ζωής.  Ο Μάκης ορθώνεται στα πόδια του έχοντάς την πάντα αγκαλιασμένη και τυλιγμένη σφιχτά γύρω του να σπαρταρά Ο Θανάσης με το μεγάλο πέος του ερεθισμένο να κοιτά κατευθείαν τον ουρανό και να ακουμπά σχεδόν παράλληλα στην κοιλιά του σηκώνεται και αυτός.  Έρχεται πίσω από τη Μαρία και αγκαλιάζοντάς τους και τους δύο καρφώνει το παλαμάρι του στην πίσω τρύπα της μικρής. 

Πω! Πω! Πω..  .   πού στο καλό χώρεσε αυτό το τεράστιο καυλί σε αυτόν τον τρυφερό κάλυκα άνθους που θαύμαζα πρίν λίγο! Τα παλικάρια όρθια με τα πέη τους ξεσκίζουν τις δύο τρυπούλες της Μαρίας.  Ο συγχρονισμός τους και ο ξέφρενος ρυθμός τους δείχνει ότι δεν είναι κάτι που το κάνουν για πρώτη φορά.  Με τα στιβαρά τους μπράτσα σηκώνουν ψηλά τη Μαρία από τους μηρούς της και την αφήνουν απότομα να καρφωθεί με το βάρος του κορμιού της πάνω στα ορθωμένα τους παλούκια. .  .  .    κι αυτή αφήνεται απότομα να πέσει και να συρθεί πάνω τους έχοντας μόνο τα πουτσοκέφαλα που κτυπάνε στον πάτο της να την συγκρατούν.  Η πρώτη που τελειώνει είναι η Μαρία.  Τα χείλη της αρχίζουν και τρέμουν,  το σαγόνι της συσπάται σε έναν πρωτόγονο μορφασμό πόνου και ηδονής και μια αρχέγονη κραυγή αντηχεί στο δωμάτιο. 

-"Χύνω..  .   χύνω..  .  .    χύνω..  .   !!! "

Το σφιχταγκαλιασμένο τριαδικό σύμπλεγμα δεν λύνεται.  Ο Μάκης οπισθοχωρεί βαρύς στην πολυθρόνα με το Μαράκι καβαλητά πάνω του να συνθλίβεται ανάμεσα στους δύο πούτσους που την οργώνουν. 

Ξέροντας από παλιότερες εμπειρίες μου το πόσο δύσκολο είναι να συγχρονιστείς σε κάτι τέτοιο,  θαυμάζω άφωνος την άψογη κίνησή τους,  τον τέλειο συγχρονισμό τους και τον έντονο ρυθμό τους που μαρτυράν την εμπειρία που απέκτησε το Μαράκι περνώντας ατέλειωτες ώρες ηδονής ανάμεσα σε δύο πούτσους.  Σπάει και λικνίζει τα λαγόνια της διαδοχικά,  χαρίζοντας απλόχερα την ηδονή από της συσπάσεις των μυών του κόλπου της πότε στον έναν και πότε στον άλλο. 

Μπράβο το Μαράκι!. .   .   .    Αστέρι το Μαράκι! Η αιθέρια νεράιδα με τα..  .   δυό της μαγικά ραβδιά συνεχίζει τον ξέφρενο χορό της.  Τα δυό αγόρια κάθιδρα δεν την αγαπάνε πιά.  .  .   δεν είναι τρυφερά με το ντελικάτο της κορμί..  .  .    με βάναυσες κινήσεις των μυωδών τους κορμιών καρφώνουν σχεδόν με οργή τα πέη τους μέσα στις τρύπες της Μαρίας. 

Το πλατάγισμα από την ιδρωμένη τους σάρκα καθώς συγχρονισμένα απομακρύνεται και ξανακτυπά με βία στο υγρό κορμί της Μαρίας ακούγεται σαν ρυθμικό μαστίγωμα.  Και να,  μαζί και οι δύο αρχίζουν να συσπώνται στο δικό τους οργασμό,  στέλνοντας τους πίδακες του σπέρματός τους να πλημμυρίσουν τα κατάβαθα της φίλης τους.  Σαν καθαρόαιμα νεαρά άλογα τερματίζουν μαζί νικηφόρα σε αυτήν την αρένα του πάθους σέρνοντας στο θρίαμβο το άρμα της Μαρίας. 

Ξέπνοοι γλιστρούν στο κρεβάτι. 

Η Μαρία σηκώνεται όρθια,  πηχτά αυλάκια σπέρματος κυλάνε στα μπούτια της και η ανάσα της λαχανιασμένη αντηχεί στο δωμάτιο.  Με τα σγουρά της μαλλιά να στεφανώνουν το πρόσωπό της και βλέμμα μαινάδας κοιτάζει γύρω της.  Δεν έχει χορτάσει..  .  .    Βλέμμα θηρίου..  .   σαρκοφάγο! Η ματιά της σταματά στο φούσκωμα στο παντελόνι μου,  με κοιτάζει στα μάτια χωρίς ντροπή κι εγώ αντίθετα κοκκινίζω γεμάτος τύψεις για τον εμφανέστατο πόθο μου για τη μικρή φίλη του ανιψιού μου.  Με νωχελικές κινήσεις με πλησιάζει.  .  .   με σπρώχνει βαρύ πάνω στην πολυθρόνα και με επιδέξιες κινήσεις μου κατεβάζει το παντελόνι.  Καθώς τα χείλη της κλείνονται γύρω μου,  σφαλίζω ερμητικά τα μάτια μήπως τυχών ξυπνήσω από αυτό το υπέροχο όνειρο που ζώ.  Γέρνω πίσω το κεφάλι να απολαύσω..  .  .  .  .   είναι καιρός να σβήσω την κάμερα.  !

Το Μαράκι το ξαναείδα στα τέλη του Αυγούστου όταν τους φιλοξένησα και τους τρείς στη Χαλκιδική. 

Είχα την τύχη να χαίρομαι το απίστευτο κορμί της να παίρνει ένα σκούρο κεχριμπαρένιο χρώμα κάτω από τον Αυγουστιάτικο ήλιο καθώς κάναμε γυμνισμό στις παραλίες της Τριστινίκας. 

Δεν μου ξαναανοίχτηκαν στη σχέση τους.  Τους άκουγα βουβά γεμάτος άνομο πόθο να χαίρονται και οι τρείς τον έρωτά τους στο πάνω δωμάτιο ατελείωτες ώρες στη διάρκεια της νύχτας και οι καυτές κραυγούλες της Μαρίας ακόμη αντηχούν ζωντανές στα αυτιά μου. 

Αρχές Σεπτέμβρη η Μαρία έφυγε.  Πρώτα για την πατρίδα της και μετά να συνεχίσει της σπουδές της στην Ουγγαρία.  Οι δυό φίλοι συνέχισαν τις σπουδές τους εδώ.  Ο μεγάλος και αβάσταχτος «έρωτας» του Θανάση δεν κράτησε και τόσο πολύ όσο πίστευε.  Κατά τον Οκτώβρη «δάγκωσε τη λαμαρίνα» με μια συμφοιτήτριά του ενώ ο Μάκης άρχισε να βγαίνει με μια παλιά του φίλη.  Η Μαρία από ότι έμαθα από τα παιδιά τα έφτιαξε στην Ουγγαρία με έναν Ιταλό και είναι τρελά ερωτευμένη.  Νεανικοί έρωτες..  .  .    ποτέ δεν κρατάνε πολύ. 

Τώρα πιά όταν καμιά φορά βγάζω έξω τους πιτσιρικάδες να τους κεράσω κανένα ουζάκι,  εκεί μετά το τρίτο τέταρτο ποτηράκι,  όταν αυτή η γλυκιά θόλωση αρχίζει να σε χαλαρώνει κι αρχίζεις να πίνεις στην υγειά του κάθε φίλου και γνωστού..  .   έρχεται η μακρυνή της θύμηση..  .  .   

-"Αααααχ.  .  .  .    θυμάστε το Μαράκι!" και τα πίνουμε στην υγειά της για να είναι πάντα καλά. 

Μόνο που αντίθετα με τους άλλους που γελάνε -και χαμογελώ κι εγώ ο γέρος θείος μαζί τους- το δικό μου βούρκωμα στα μάτια δεν είναι από το ποτό και τον καπνό..  .  .  .  .  .  .  .  .